We rijden in de auto en er schijnt een sikkelvormige maan aan de hemel.
"Mam kijk eens naar de maan, hij is bijna weg!" Ik vertel Luc dat dat alleen maar zo lijkt, omdat de rest van de maan in de schaduw is.
"Waarom?" Na een uitgebreide en ingewikkelde uitleg,met sterren en planeten en draaien enzo, vind ie het nog steeds moeilijk te geloven dat iets wat je niet kunt zien er toch is, het zou wel zo kùnnen zijn. Gelukkig want ik was er klaar mee en moet toch echt ook op de weg letten en niet om de haverklap in de lucht moeten kijken.
"Mam hoe blijft de maan dan in de lucht?" Pff...
"Nou die zweeft gewoon in de lucht!" (fingers crossed)
"Ja maar hoe komt het dat ie niet naar beneden valt?" Het is niet mijn sterkste moment, ik wil me op de weg concentreren.
"Uhh... Nou die hangt met een touwtje aan de hemel!"
Tot mijn verbazing wordt dit antwoord klakkeloos aangenomen!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten