Onderweg naar huis vandaag, moesten we tanken. Bij de pomp slaat ie (Lucas) in eens z'n hand voor z'n mond "Mam ik zie een politie!" Blijkbaar is dat nogal spannend als je 4 bent èn een jongetje. "Mam ik zie geen auto, waarom?" Ik zei maar dat ze te voet waren.
Na het tanken moet ik in de auto zijn voor mn portemonnaie, zegt ie "Wel vragen hè, waarom ze te voet zijn." Uhuh...
Toen ik terug naar de auto liep werd er druk naar me gebaard en geroepen (kan ik toch niet horen, hè hè, denk ik nog), dan zie ik dat hij me terugstuurd.
Ik kijk om. En jahoor, daar staan ze nog. Hmm...
Bij de auto aangekomen doe ik maar alsof ik niet begrijp wat hij bedoeld.
"Mam, je moet het vragen!!" (Je moet weten dat ik "niet zo goed ben met mensen".)
OK, gezichtsverlies dreigt. Dus haal ik diep adem en zeg "OK kom je mee?"
Wij dus die shop in.
De ene marechaussee meneer gaat opzij voor ons. Nu moet het maar "Mag ik even storen?"
Hij knikt, dus vraag ik "Mijn zoon wil graag weten waarom jullie te voet zijn?" "Nou," zegt meneer marechaussee heel vriendelijk "we zijn ook niet te voet. Onze bus staat hier om de hoek."
Mijn hiervoor genoemde zoon kijkt alleen maar naar de grond, niet een keer kijkt ie op!
Meneer marechaussee legt uit dat ze als ze lopend zijn niet op tijd zouden komen als er ergens iets gebeurt is.
Nou, ik bedank ze maar en we gaan weer terug naar de auto.
Daar krijgt genoemde zoon ineens zijn vermogen tot menselijke communicatie terug en dirigeert me naar de bus, want die moet wel van dichtbij bekeken worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten