glasgerinkel

Ik heb in tijden niet zo’n enerverende nacht gehad als vannacht (t.k.n. sarcastische toon) nl.: 

ik hoorde rond half 3 glas gerinkel en een hoge toon. Ik kijken (uit t raam, ik ben geen held, hè) en nix te zien.

Het zat me toch niet lekker dus heb ik toen maar 112 gebeld. Ze zouden een onderzoek instellen, ik dacht; ohh, is dat wel nodig? Niks om me druk om te maken, zei hij en ik kon gewoon weer verder gaan slapen.

Binnen 3 minuten waren ze er. Ze waren met 4 à 6 man, voor en achter. Er werd nog gebeld door het bureau om door te vragen wat ik gehoord had. 

Hij vroeg een paar keer waar t vandaan kwam, ik dacht dan; jahuh, van buiten! Maar dat durfde ik dan weer niet te zeggen, ik vond dat zo lullig klinken. 

Ondertussen liepen ze nog steeds buiten rond, en voelde ik me inmiddels toch wel bezwaard en schuldig want het leek erop dat ze niets vonden… 

En begon ik  als een echte vrouw weer aan mezelf te twijfelen. Door mijn telefoontje liepen deze mensen hier midden in de nacht rond.

Heb ik het wel echt gehoord? 

Was het niet de tv (buffy) of iets anders? 

Dan was ik weer bang dat ik zelf in de problemen zou komen omdat ze voor niets waren uitgerukt. 

Jahaa, het is allemaal wat als je zo'n bangerik bent als ik. Rationeel gezien weet ik natuurlijk heel goed wat ik gehoord heb en dat ik juist gehandeld heb.

Wat uiteindelijk het resultaat van het onderzoek is geweest weet ik niet, ik ben blijkbaar toch nog in slaap gevallen. En ik heb nog goed geslapen ook. 

Dat kwam vast door de geruststellende gedachte van dat mooie blauw hier in de straat. En dan nog zo snel ook.